Een wonder

Bijna 45 procent van de Nederlanders gelooft in wonderen. Ik zou willen dat ik er ook in geloofde, maar volgens mij ben ik van nature bijzonder pessimistisch ingesteld. Ik ben een meester in het bedenken van worst-case-scenario's. Je had me tijdens de vakantie mee moeten maken. Stel nou dat... Wat doen we als... Straks is er geen... Ga zo maar door. Mijn vriendje werd er soms gillend gek van, maar ik was juist weer extra opgelucht als het allemaal goed ging. Dan voelde het bijna als een wonder, want er kon immers zoveel mis gaan... in mijn hoofd.
Een vriendin vertelde me ooit dat alles altijd goed komt en weet je: dat is ook wel zo. Daar zijn geen wonderen voor nodig. Uiteindelijk komt alles goed, al zal het dan misschien niet zo gaan als je vantevoren had bedacht. Mijn leventje gaat op het moment ook helemaal niet zoals ik het had bedacht. Hoopte na mijn studie een fijne baan te vinden en de rest van mijn leventje daar te werken. Het liefst bij een leuk tijdschrift en ik schreef natuurlijk alleen maar leuke artikelen en ontmoette leuke mensen.
En nu zit ik alweer thuis, zonder vaste baan, met (ok, ok!) genoeg werk. Maar toch ontbreekt er iets. Soms geloof ik ook niet meer dat het ooit goed gaat komen. Die vaste leuke baan, waar ik leuke mensen ontmoet en mooie artikelen schrijf. Misschien moet ik toch maar in een wonder gaan geloven...