zondag, maart 15, 2009

Over het leven en de dingen die voorbij gaan...

Oma H. is precies (bijna dan, haar vader loog dat ze op 31 maart werd geboren, omdat ie het sneu vond wanneer zijn dochter op 1 april jarig zou zijn) 60 jaar ouder dan ik ben.

Over 2,5 week word ik 26 en zij dus 86. Waar ik nog midden in het leven sta en kan gaan en staan waar ik wil, nog bijna niets mee heb gemaakt en te weinig van de wereld heb gezien, komt haar roerige leven langzaam tot stilstand.

Haar geest is nog superscherp, maar haar lijf is op. Ze kan alleen nog in haar stoel zitten of in bed liggen, artrose heeft toegeslagen in haar handen. Ze kan niets zelf. Alleen wachten tot iemand haar uit of in bed helpt, eten komt voeren, medicijnen geeft of drinken komt brengen. De tv hoeft niet aan, de dagen gaan zo ook voorbij.

Zou ze er 60 jaar geleden ook maar 1 moment bij hebben stilgestaan dat ze het zo ver zou schoppen? Als Limburgse een rasechte Fries aan de haak slaan, de oorlog doorstaan, vier kinderen krijgen, 13 kleinkinderen erbij. Ga er maar aan staan!

Geen opmerkingen: