Uitstrooien enzo

Soms heb je van die gesprekken die je aan het denken zetten. Vandaag nog. Het ging over je uitvaart. Of je daar al over na hebt gedacht. Ik heb er wel over nagedacht, maar het nooit echt vastgelegd of opgeschreven.
Muziek vind ik moeilijk om echt vast te leggen. Ik denk dat ik nu heel andere muziek zou willen horen, dan wanneer ik dood ga als ik tachtig ben. Misschien is het ook wel leuk om dat door je nabestaanden te laten kiezen. Bij mn oma was het juist wel speciaal dat we met de familie samen muziek uitkozen die bij haar paste. Je familie moet immers ook luisteren naar de muziek en er iets aan hebben.
Ik wil wel graag begraven worden, want cremeren vind ik eng. Ook al blijft er niks van je lichaam over zo onder de grond. Daar denk ik eigenlijk helemaal niet aan als ik bij mijn opa's en oma's ben. Dan voelt t toch een beetje alsof ze daar wel nog liggen.
Ik wil een glazen ornament...misschien wel met vlinders of bloemen. Er zijn er een paar van op de begraafplaats. Ik wil iets vrolijks, maar wel strak. Niet teveel tekst. Iets doeltreffends. Simpele letters. En hij moet dan niet aan t hoofdeinde staan, maar een beetje in het midden. En dan eromheen veel echte bloemen. Maar ook een lavendelstruik, want dat ruikt zo lekker. Pioenrozen als het de tijd ervoor is in zo'n vaas. En van die mooie witte Avalanche-rozen als ze er zijn. Een hyacinth mag ook in de grond, omdat die zo lekker ruiken. Ik wil dus echt niet zo'n marmeren plaat erboven op.
En op de begrafenis zelf wil ik niet dat er zand op de kist kan worden gegooid. Ik wil ook niet dat de kist zakt en ik hoef ook geen rozenblaadjes denk ik. Voelt zo raar om iets zo erop te gooien..
Oh ja, als er iets van een condoleance is, wil ik geen cake, maar taart. Lekkere taart en chocola.

Zo, leuk stukje is dit geworden zo. Maar de moraal van dit verhaal is: dat het inderdaad verstandig is om er eens over na te denken.