Zesenhalf

Vandaag was het de dag van de zesenhalf. Ten eerste omdat Vin en ik vandaag precies 6,5 jaar bij elkaar zijn. Ik hoopte vandaag precies 6,5 kilo afgevallen te zijn, dit bleken er echter maar 5,5 te zijn. Verder heb ik van de 8 uur dat ik bij Midi heb gezeten, ongeveer 6,5 gewerkt. Was ik om zes uur en een half pas thuis. Duurde het minstens zesenhalve minuut voordat mijn vis gaar gegrilld was.
Ben vandaag trouwens in een bijzonder fijn boek begonnen. Was eigenlijk nog bezig met De Eetclub van Saskia Noort, maar die ligt naast mijn kussen en de laatste dagen is het zo dat wanneer ik mijn kussen zie, ik slaap. Dus dat schiet niet echt op. Maar vandaag had ik twee uur leestijd in de trein, dus kon heerlijk lezen. Ik heb vorige week twee boeken besteld bij Bol.com. De eerste was Het meisje met de negen pruiken en de tweede is Zoenoffer. Maar ben dus in de eerste begonnen. Een dagboek van Sophie van der Stap, een meisje van 21 dat kanker krijgt. Erg mooi, maar confronterend boek. Wel een page-turner. Je zou er haast nog een keertje op en neer naar Hoofddorp voor gaan.
Nog even een laatste BzV-update. Gister was het natuurlijk superspannend, omdat de boeren hun vrouw mochten kiezen. Bij Gerrit en Dirk-Jan was het niet bijster spannend, omdat de vrouwen zelf al gevlucht waren, maar bij Jochum, Martijn en Hans werd ik zelfs zenuwachtig toen ze moesten kiezen. Werd er bijna emootioneel van en toen ik Martijn met zijn trillende kinnetje zag zitten, moest ik op mijn allerhardst knipperen, om ervoor te zorgen dat mijn bijna ontsnappende traan weer zou opdrogen. Ja, t was weer mooie televisie. Lekker veel emo. En vooral veel huilende mannen. Ik kan daar echt niet goed tegen. Wat moet je ook met zo'n huilende man. Troosten? Of even lekker laten? Gelukkig huilt de mijne nooit, behalve bij het uien snijden. :-)