Die goede oude tijd...

Dit zijn niet zo maar twee schoffies. Dit zijn mijn zus en ik. Heel lang, lang geleden. Links Rachel inclusief tuinbroek, dat was toen nog hip, die is aant zeven..En daar gehurkt met die uiterst charmante trainingsbroek op half elf, dat ben ik.
Ik vind het echt een geniale foto. Hij is genomen op de camping en daar konden we uren spelen met niks. Geef ons modder, een schepje en een zeef en uren waren we zoet. Zo ziet het er tenminste uit op de foto.
Toen we wat groter werden, gingen we ook heksensoep maken; met een grote emmer met slootwater en daar dan modder en brandnetels en andere planten in gooien. Roeren met een stokje..en wat we er mee deden geen idee.
Het was echt een soort speelparadijs, die camping van ons. We bleven er dan ook zes weken. De hele zomervakantie. Lieveheersbeestjes verzamelen, slootje springen, kanoën, zwemmen, naar 't strandje aan de overkant, naar de markt. Iedere ochtend brood halen bij de bakker. Oefenen voor de playbackshow, fietswedstrijdjes over de camping. Of ons gewoon gigantisch vervelen.
Dan was er gelukkig altijd wel iemand die ons geld gaf voor een ijsje. De één was dan wat guller dan de ander. Het was in de tijd dat de Magnum nog twee gulden vijftig kostte. Wij mochten altijd een ijsje tot een gulden en bij hoge uitzondering een Push Up (later een Calippo), die was dan een gulden vijfentwintig. Op een gegeven moment waren er steeds meer nieuwe ijsjes. Een kikker, die was groen en smaakte naar appelwaterijs. En een Choco en die zag er uit als een chocoladereep en was van chocoladeroomijs.
Mijn moeder die nam altijd een Choco Block, zo'n ding met twee van die koekjes erbij. Die was wel een gulden vijftig en mochten wij dus bijna nooit. Gelukkig kregen we een keer in de zoveel tijd geld voor een Magnum en dat maakte alles goed.
Op de plek waar deze foto is genomen kwam later een omgekeerde sloep te liggen. Daar hadden we dan onze hut in. We hadden een stuk uitgegraven en op die manier konden we onder die boot zitten. We hadden er een kleed in liggen en allemaal tijdschriften. Drie jaargangen van de Tina en de Penny. Geen idee hoe we daar aan kwamen.
Toen ik dertien was ging de camping failliet. Er is nu niets meer van over. Ik geloof dat er een recreatiegebied is gemaakt en er zijn voetbalvelden gekomen. Ach, die goede oude tijd...